*سپهر و هستي* روياهاي واقعي من و بابا

سپهر! آرام جونم!دلنشينم! هميشه وقتي باماماناي ديگه درباره ي دردسرهاي بچه صحبت مي شه، من سكوت مي كنم مي دوني چرا؟! چون ازنظر من بودن و داشتن تو نه تنها دردسر نيست كه تازه خيلي هم لذتبخش و دلپذيره... خيلي از حسهايي كه الان دارم پيش از اين هرگز نداشتم ،حسهايي كه الان بابودنشون زندگيم زيباتر و عاشقانه تره و البته اين رو مديون توام... سپهرمن! عاشق سادگيهاتم وقتي ازافسانه هايي مي گم كه شايد هرگزاتفاق نمي افته وتو با تمام وجود باورم مي كني... عاشق سادگيهاتم وقتي بهت مي گم اگه مسواك نزني كرمها ميان و دندونهاتو مي خورن و تو باورم مي كني و هرشب موقع مسواك زدن بهم يادآوري مي كني كه بگو:" كرما از تو دهن سپهر بريد " عاشق سادگيهاتم وقتي ب...

پسر نازنينم! يك سال پيش و درست به ياد يك سال پيش از اون كه مجبور شدم تنهات بذارم و به سر كارم برگردم، اين وبلاگ رو ايجاد كردم تا بتونم با "به يادت بودن"، دوريتو تاب بيارم و حتي بي تو بودنهامو، شيرين و دوست داشتني كنم... فكر مي كنم موفق هم بودم و اين وبلاگ درست مثل يك همدم و همراه بامن اومد تا امروز كه تو كوچولوي مهربون رو دوسال و نيمه و اين وبلاگ رو يك ساله مي بينم و پنهان نمي كنم ازاينكه زودتر اين ايده بذهنم نرسيد تا لحظه هاي بيشتري از حضورنازنينت در زندگيمو ثبت كنم حسرت مي برم... هميشه فكر مي كنم كودكي به سن و سال تو لحظاتش ، خاطراتش،احساساتش،آموزه هاو تجربه هاش نسبت به زمان،خيلي خيلي بيشتر و فشرده تر از من بعنوان يه آدم بالغه.....

حميدم! مهربانم! شايد آنقدرها فرصت سپاسگزاري ازمهربانيت را نداشته باشم، فرصت رسيدگي به تو و ابراز محبت عميق و واقعيم را، آنطور كه خود دوست دارم... اما ميخواهم از اينجا وازاين نزديكترين نقطه به قلبم در برابر خوبيهايت صميمانه و خاضعانه سرفرود آورم و تقديرت كنم... سپاست گويم نه تنها بخاطر اين كه درتمام لحظاتت درانديشه شاد كردن مايي وخانواده ي كوچكمان راعاشقانه دوست داري ، نه تنها بخاطر اينكه حرفها،سلايق،نيازها،خواسته هايم بيش ازهرچيز برايت مهم است، نه تنها بخاطر آرامشي كه باحضورو يادت وجودم را دربرميگيرد...سپاست گويم چون هستي و به من جرات بودن و جسارت مبارزه ميدهي، با تاييدت وجودم راسرشاراز اعتماد بنفس مي كني و با باورت ، باورم ر...

امروز تو وباباحميد قراره پيش هم باشيد تا من به خونه برگردم... نكته جالبش اينه كه باباحميد الان يك هفته س ذوق رسيدن امروز رو مي كنه كه قراره باتو پسر كوچولوي خوشگل و دوست داشتني ش تنها باشه و كلي باهم صفا كنيد...خوش بحالتون... چندتاعكس جديد از روي ماه تو وپسرخاله پارساهم دارم كه ميذارم... راستي پسرم،امروز يه خوشحالي فوق العاده هم دارم و اون جور شدن كمك هزينه درمان ودوچرخه برادرخونده ي عزيزته ،خداروبي نهايت شكر ميكنم،خيلي خوشحالم سپهرم بقيه عكسهاادامه ي مطلب... عكس يادگاري با دايي اكبر در شب يلدا ...

آخ!آخ!آخ!... پسر تو عجب كله پاچه خوري هستي!!! درپي يك هوس آني! ديروز باباي مهربونِ عزيزتراز جون براي صبحانه كله پاچه خريد، باتوجه به استقبالي كه قبلا درباره سيراب شيردون و دل و جگر و زبان و ... درتو ديده بودم حدس ميزدم كه از اين يكي هم خوشت بياد اما واقعا نه در اين حد!!! خلاصه توديروز براي اولين بار كله پاچه خوردي و حسابي هم بالذت، طوري كه ازخوردن تو من هم برسر ذوق اومدم... نوش جونت ماماني، حالاحالاها فرصت داري كه تا دلت ميخواد كله  پاچه بخوري و چشماتو گردكني و سرتو به نشانه لذت بردن تكون بدي و هول بزني كه... بازم بده ديشب بابامي گفت احساس مي كنم خيلي بيشتر ازقبل سپهرو دوست دارم، انگار تونستم باهاش ارتباط برقراركنم... وا...

يسنا گلي براي ديدن بقيه عكسا،لطفا ادامه ي مطلب... ...

صبحانه... شاید از نان شب واجب تر باشد. آن هم برای بچه هایی که باید یک صبح با نشاط را در مدرسه شروع کنند. بنیاد کودک، بچه های مناطق محروم ایران را میشناسد. خوب میداند که کودکان با استعدادی هستند که راه درس خواندن برایشان دشوارتر از آنی است که ما فکر میکنیم. کمکشان میکند تا بتوانند درس بخوانند. بنیاد کودک حالا یک فکر جدید دارد. بچه های مناطق محروم ایران، تنها چیزی که اصلا در برنامه روزشان پیدا نمیشود صبحانه است. آنقدر گرفتاری دارند که صبحانه خوردن به فراموشی سپرده شود. وعده ا ی که برای رشد تحصیلی آن ها ضروری است. می خواهیم صبحانه را به مناطق محروم ببریم. اینجای داستان بود که دنت هم به میدان آمد. یکی باید چراغ اول را روشن میکرد. چراغ اول...

مدتهاست عادت كردم تو اين وبلاگ باهات حرف بزنم، قربون صدقه ت برم، درددل كنم، بايادآوري كارات انرژي بگيرم ،حتي ازت تشكر كنم... اينبار هم مي خوام بخاطر حضورت تو خونه براي هزارمين بار و بيشتر ازت تشكر كنم... يادمه وقتي تو يه ني ني كوچولو تو دل مامان بودي و هنوز دنيامونو روشن نكرده بودي شبها كه بيخواب مي شدم به سختي مي گذشت... اما اين روزها باوجود يه ني ني كوچولوي ديگه و بيخوابيهاي شبانه، ديگه بيداري برام آزاردهنده نيست، هربار كه چشم باز ميكنم و تو رو كنارم مي بينم لذت حضورت تمام لحظات رو برام قشنگ و رويايي مي كنه... درحاليكه تو،درخواب ناز و عميقي،بارها و بارها نوازشت مي كنم، مي بوسمت و قربون صدقه ت مي رم و نمي دوني اين چقدر لذتبخشه و بيخواب...

پسركوچولوي مهربون و دوست داشتني مامان! ديشب ساعت 2شب ازخواب بيدار شدي وطبق معمول اول باگريه دنبال من گشتي و وقتي ازبودنم خيالت راحت شد سيب خواستي! - نمي دونم چراسيب!شايد خواب ديده بودي - برات سيب آورديم و توبغلم خورديش و بعدهم آب خوردي و سرتوگذاشتي كنار صورتم و منو بوسيدي و بالبخند معصومانه و سحركننده ت كه نشانه ي رضايت كامله،خوابيدي... من هم مدتي به چهره ي آسمونيت نگاه كردم تا خوابم برد... چندشب پيش عمو مرتضي از تبريز به خونه مون اومده بود - بايه جعبه شيريني خامه اي- كه عكس العمل تو بعداز ديدنش واقعا تماشايي بود ;پريدي هوا و ازخوشحالي فرياد كشيدي; خلاصه اون شب حسابي مست شيريني ها بودي اونقدر كه شيطونيهاي معمولت يادت رفته بود و فقط به يه...