*سپهر و هستي* روياهاي واقعي من و بابا

مي خوام ازهمين جا سال نو رو به همه عزيزان و دوستان تبريك بگم و از صميم قلبم براتون لحظه هاي آرام، شاد و همراه باسلامتي و موفقيت آرزو كنم...   سپهر هم در سال جديد ميخواد به مامان و بابا قول بده كه... نه عزيزم! لازم نيست هيچ قولي بهمون بدي توهمه جوره براي ما عزيزي و عاشق تو و همه كارهاتيم   ...

  دوستاي خوبم، امروز مي خوام ازخاطره تولدم براتون بگم... يه روز قبل ازتولدم مامان اولين دندون منو دردهان مباركم كشف كرد و اينقدر ذوق زده شد كه كل درو همسايه رو خبردار كرد... وبه اين ترتيب جشن تولد يكسالگيم باتولد اولين دندونم همزمان شد... اونروز ازصبح مامان و بابا شديدا درگير تزيين وآماده كردن خونه بودن و من هم زيردست وپا، بابادكنك ها و هرچي كه دم دستم بود بازي ميكردم...واصلا هم به قيچي و چسب وقرقره و ... دست نمي زدم يه هيجان خاصي توخونه بود كه انگاربه منم سرايت كرده بود... يه جابندنميشدم و همين كارمامانو سختتر كرده بود... همه قراربودبيان...مادرجون،عموهاو عمه هاي عزيزم، مامان جون،باباجون،خاله ها و دايي عزيزم وبچه ها...

  سلام به همگي... اين روزا بوي بهار همه جا حس مي شه... تو خونه ها،تو خيابونا،مغازه ها، و لابلاي ازدحام جمعيت صداي جيك جيك جوجه هاي رنگي تو كيسه نايلوني يه رهگذر كه قلبتو پراز غصه مي كنه، بالا و پايين پريدن ماهي هاي قرمز تولگنهاي آب جلوي درمغازه ها ،سبزه هاي تر و تازه و هفت سينهاي آماده ساخت كشورچين!!! ...ديدن دست فروشا كه گاهي تعدادشون از رهگذرا بيشتره ،وصداي فريادشون كه جنسشون رو به قيمت نصف مغازه مي فروشن ،حراجيها، چونه زدنا، بوي اسفندكه تو بازارمي پيچه و تورو به روزاي كودكي ميبره... درختهايي كه حالا يواش يواش پابه پاي اين شور و هيجان،سبز ميشن و آماده پذيرايي از زندگي...پياده روي بي رمق ابرها تواين آسمون دودگرفته- كه...

چندتاتوصيه براي دوستام دارم...   چندتاتوصيه براي دوستام دارم... تاحالا...   اداي مامانو درآوردين...   مامانو كم محل كردين...   به مامان چشم غره رفتين...   بامامان پرده بازي كردين...   مامانو دست انداختين...   اصن تاحالابامامان قهر كردين... هيچي... خواستم بگم جواب ميده... ...

اينم عكسهاي سپهرجون و پسرخاله ش كه قراره تاهميشه براي هم دوستاي خوبي باشن و يار و ياور همديگه شن... درحال حاضر هم كه اصن باهم لج نمي كنيم و روابطمون خيلي عاليه... واين من نبودم كه ديشب بخاطر اينكه مامان جون پارساروبغل كرد باكله رفتم توصورتش و ويه چك محكم به گوشش نواختم... اينم عكسهاي سپهرجون و پسرخاله ش كه قراره تاهميشه براي هم دوستاي خوبي باشن و يار و ياور همديگه شن... درحال حاضر هم كه اصن باهم لج نمي كنيم و روابطمون خيلي عاليه... واين من نبودم كه ديشب بخاطر اينكه مامان جون پارساروبغل كرد باكله رفتم توصورتش و ويه چك محكم به گوشش نواختم...         ... ...

اگه بخوام آقاسپهروبهتون معرفي كنم بهتره بگم كه يه پسرباانرژي و شاده كه خيلي دلش ميخواد اداي بزرگترهارودربياره و پاتوكفش بزرگترها كنه،اگه عكس بالامتقاعدتون نكرده ميتونيداين توصيفهارو تو عكساي بعدي دنبال كنيد...     اگه بخوام آقاسپهروبهتون معرفي كنم بهتره بگم كه يه پسرباانرژي و شاده كه خيلي دلش ميخواد اداي بزرگترهارودربياره و پاتوكفش بزرگترها كنه،اگه عكس بالامتقاعدتون نكرده ميتونيداين توصيفهارو تو عكساي بعدي دنبال كنيد...  آقاسپهردنيارواززاويه تازه اي مي بينه...   آقاسپهردرحال كشف تازه...   آقاسپهردرحال كش رفتن ازپسرخاله...   آقاسپهر در حال تفكربراي نوشتن يه مقاله ي علمي ...

سلام به همگي... امروز داشتم خاطرات روزهاي باسپهربودن رومرور مي كردم... به اين فكر ميكردم كه كه بچه ها  باحداقل مهارت يابهتر بگم توانايي بدنياميان و درمدتي كه شاهدرشدشون هستيم چقدر تغييرميكنن... اون اوايل درازاي كوچكترين توانايي كه يادميگيرن اينقدرهيجانزده ميشيم كه ميخوايم دنياروخبرداركنيم،ولي يواش يواش انگار همه چي برامون عادي ميشه وحتي ازكنارخيلي هاشون سرسري و بي تفاوت ردميشيم... به اين فكرميكردم كه بابزرگترشدن بچه هامون ،انگارانتظارماهم ازاونها بالاترميره و گاهي اينقدربالاميره كه بطرزاغراق آميز و شايد حتي خارج ازتوانشون، ازاونها انتظارهميشه بهتر بودن وبرتربودن داريم، واونها هم به مرور يادمي گيرن كه هميشه بااول بودن،...

اين روزا كه گذشت مامان و بابا اثاث كشي داشتن و حسابي مشغول بودن... بگذريم كه اونقدر سرشون شلوغ بود كه بعضي وقتا حسابي ازمن غافل ميشدن ... شكايتي ندارم موضوع صحبت من بيشتردرباره جنبه دوست داشتني و لذتبخش اثاث كشيه... وقتي كه همه چيز به هم ريخته بود... همه وسايل وسط خونه بود ...و من بدون نيازبه كمك ديگران!!! ،پابلندي واستعانت ازهروسيله ي "قدبلند كن!"... به همه چيز دسترسي داشتم و تادلم ميخواست وبدون شنيدن جيغ هاي بنفش و حتي بدون شنيدن كلمات "نكن"،"دست نزن" ،"برندار" و...   باآسودگي خاطر به همه چيز دست ميزدم البته در ابتدا موضوعي كه خيلي فكرمنو به خودش مشغول كرده بود اين بود كه اثاثا كجا ميرن!!! مدام ا...

راهنمای پیش رو سن مناسب هر رفتار را به شما توضیح می‌دهد. یک تا 2 سال حدود 18 ماهگی کودک درمی‌یابد که چند تایید اجتماعی وجود دارد. حالا وقت آن است که به کودک کمک کنید درباره احساسات و نگرانی‌های دیگران فکر کند. سلام و خداحافظی را یاد دهید قبل از آنکه شروع به صحبت کند به او بیاموزید با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. یک کار دیگر این است که هر روز صبح به او «صبح به خیر» بگویید.   مادامی که در حال خوردن هستید بنشینید به جای این‌که به کودک اجازه دهید کل خانه را با میوه‌‌ای که آبش همین‌جور می‌چکد قدم بزند به او یاد دهید تا زمانی که در حال خو...

  خودتون مي دونيد كه نميشه روكارهايي كه بچه ها انجام ميدن اسم مهارت گذاشت وشايد اطلاق اين كلمه به كارهاي سپهرجون،رنگ وبوي طنزداشته باشه اما هرچي كه هست همه تون يالااقل اون دسته ازدوستان كه بچه دارن وصدالبته ماماناي عزيز،حرف منوبيشتردرك ميكنن كه به ازاي هركاركوچيك وپيشرفتي كه دررفتار و گفتاربچه ايجادميشه انگار بزرگترين وبهترين هديه رودريافت كرده باشيم... وتمام وجودمون ازشوق پرميشه... ايناروگفتم تابااين مقدمه، برسم به گزارشي اندراحوالات پيشرفت آقاسپهرواينكه بدونيدروزانه باهرپيشرفتش انگار زندگي براي من ازنوشروع ميشه... براي همين بهش ميگم : سپهر... يه دنيا زندگي...     خودتون مي دونيد كه نميشه روكارهايي كه بچه ...