هروقت ازدست کارهای کودکت عصبانی و خسته شدی این متن رامرورکن...

این شادمانی که اکنون دردست توست مدت زیادی نخواهدماند.

این دستان نرم کوچکی که دردست توآشیانه دارددرحالی که درآفتاب قدم می زنی،همیشه باتونخواهدبود.

همینگونه این پاهای کوچکی که درکنارت می دودوباصدای مشتاقی که بدون وقفه وباهیجان هزاران سوال ازتومی کند،تاابدنیستند.

این صورتهای قابل اعتمادکه به طرف توتوجه می کنند،یابازوان کوچکی که

برگردن توحلقه می شوند،ولبان نرمی که برروی گونه های تو فشارمی آورند،دایمی نیستند.

قلب خودت رابرایشان ارزانی بدار.

روزهایشان راازشادی پرکن.

درخوشی وشادمانی معصومانه شان شریک باش.

که طفولیت جزدوروزی بیش نیست وباچشم برهم زدنی برای همیشه ازدست خواهدرفت.

اگرکودکی

باخرده گیری بزرگ شود،ملامت کردن رامی آموزد.

باخصومت بزرگ شود،ستیزه جویی رامی آموزد.

بااستهزاء بزرگ شود،کم رویی می آموزد.

باشرم بزرگ شود،احساس گناه رامی آموزد.

بابردباری بزرگ شود،تحمل رامی آموزد.

باتشویق بزرگ شود،اعتمادبه نفس می آموزد.

باتحسین بزرگ شود،قدرشناسی رامی آموزد.