از هردري ... سخني...

پسركوچولوي خوبم! امروز تولد مامانه و خواستم بدوني كه اين حس خيلي خوبيه كه وقتي چشماتو بازمي كني آدمهايي هستن يابهتر بگم عزيزاني داري كه اين روزو به ياد دارن و بهت تبريك مي گن...

ديروز بهت گفتم: سپهر! فردا تولد مامانه و تو گفتي من دوست دارم به تو كادو بدم... قربون زبون شيرينت بشم... من هم بغلت كردم و كلي بوسيدمت تابهت بگم كه هيچ كادويي دوست داشتني تراز حضور تو، توآغوشم نيست...

مدتيه كه براي گذاشتن عكسهاي زيباي تو ، تووبلاگت بامشكلاتي مواجه شدم كه اميدوارم زودتر برطرف بشه و بتونم مثل گذشته عكسهاتو كه جزئي ازخاطرات قشنگت و نموداري از روزهاي رشد و بزرگ شدنت هستن، بطور منظم اينجاقراربدم...

راستي همونطور كه پيش بيني مي كردم امسال عيد بخاطر وضعيت مامان با سالهاي قبل متفاوت بود و آن چنان ازعيدديدني خبري نبود، اگرچه تو -مردكوچولوي من- با باباحميد و گاهي هم تنهايي چندتا عيدديدني رفتي اما من نتونستم همراهتون باشم... اميدوارم كه بعدازاين، هميشه و درهمه ي عيدديدني هاي كودكانه ت همه باهم باشيم...

مدتيه كه كمي عصبي هستي و من مي تونم دليلشو حدس بزنم... وقتي ازم مي پرسي مامان كي خوب مي شي تا باهم كول بازي كنيم؟! مامان كي خوب ميشي تا باهم آي دو بازي كنيم؟...       جوجوي من! تو ازنوزاديت نه از اينكه رو پام بخوابونمت استقبال ميكردي و نه زيادوابستگي به بغل داشتي، اما اين روزها مي بينم كه مدام درخواست مي كني كه روي پام بخوابي و تو كه دوست داشتي فقط من بغلت كنم، حالا كه ميدوني نمي تونم،دوست داري همه بغلت كنن و نازت رو بكشن و همه ي اين نشانه ها من رو به اين مي رسونه كه تو همون مامان قبلي رو مي خواي كه باهات بازي كنه و سربه سرش بذاري و بي پروا از سرو كولش بالا بري و هيچ نگراني از اخطارهاي گاه و بيگاهش نداشته باشي... مي فهمم كه تو حس مي كني كه اين مامان، ديگه 6دنگ مال خودت نيست و براي همين هم اينطوري عصباني و تاحدودي پرخاشگر شدي... اميدم اينه كه درماههاي آينده رابطه مون باهم بهتر بشه و تو رو آرومتر و همچون گذشته پراز عشق و مهربوني و صفا ببينم...ويادت باشه كه تو براي مامان، هميشه سپهري و من عاشق دونه دونه ي كارهات و حسهات و حالاتت هستم...